"TOSHKENT ETNOGRAFIK MUHITINI MUZEYLASHTIRISH JARAYONLARIGA OID LOYIHALARNING O‘RGANILISHI (XX ASRNING IKKINCHI YARMI)"

Abstract

Toshkent shahrining tarixiy-etnografik muhitini saqlab qolish jarayonlari 1960 yillar oxiriga kelib shakllana boshladi. Toshkent shahrida esa Ko‘kaldosh madrasasi, Jome’ masjidi ta’mirdan chiqarildi. Baroqxon madrasasi va Zangiota ansambli ta’mirlanib 1966 yilda bu yerga ilmiy-ateistik muzey ekspozitsiyalari joylashtirildi. Urbanizatsiya jarayonlarining jadallashuvi va demografik o‘sishning turar-joyga bo‘lgan talabning oshishi natijasida tarixiy mahallalar o‘rniga ko‘p qavatli binolar qurilishini talab eta boshladi. Madaniy turizmda foydalanish imkoniyatlari mavjud ob’ektlarni saqlab qolish esa bu jarayonda muammoli vaziyatga aylana boshladi, aholi eng ko‘p zich joylashgan Toshkent shahrining milliy me’morchilik an’analariga xos mahalliy turar joylardan iborat bo‘lgan Eski shahar qismida 1976 yilda Milliy arxitektura va etnografiya muzeyini ochish rejalashtirildi. Aynan ushbu tarixiy jarayonlar tahlili ushbu maqola negizida batafsil ilmiy tadqiq etilgan.

Keywords

tarixiy-etnografik muhit, madaniy turizm, muzeylashtirish, milliy arxitektura, tarixiy madaniy meros ob’ektlari, mahalliy turar-joylar, muzey ekspozitsiyasi, urbanizatsiya jarayonlari, Gulbozor mahallasi, restavratsiya, konservatsiya, yodgorliklarni moslashtirish.